• 56 Wejścia

Wymiary: wys. 9,2 cm, szer. 16,8 + 7cm, gł. 19,4 + 9,8 cm
Autor: Prusy, warsztat lokalny
Miejsce znalezienia/powstania: znalezisko luźne przy Szpitalu św. Ducha
Materiał: glina
Technika: formowanie w matrycy, szkliwienie, wypalanie

Kafel płytowy, narożny, dwudzielny, asymetryczny. Dekoracja reliefowa zakomponowana w dwóch pasach, jeden nad drugim, oddzielonych od siebie wąskim cokołem. W górnym pasie na dłuższym boku, centralnie umieszczona uskrzydlona główka putta otoczona przez dekoracyjne wici roślinne, kontynuowane również na krótszym boku kafla. W dolnym pasie, o wypukłym licu, na dłuższym i krótszym boku kafla dekoracja w formie stylizowanych liści akantu. Polewa kafla i dekoracji ciemnozielona. Kafel mocowano w bryle pieca za pomocą szerokiego kołnierza.
Piec renesansowy zbudowany był z kafli płytowych, złożonych z płytki i kołnierza, który służył do mocowania kafla w ścianie pieca. Formowano je w specjalnych matrycach (negatywowych formach), zdobiono dekoracją reliefową i pokrywano barwnym szkliwem. Bryła pieca składała się przeważnie z dwóch (ale bywało i więcej) skrzyń, w których podziały w kierunku pionowym i poziomym wyznaczały: kolumienki, filary, półfilary, gzymsy, fryzy itd. Piece z kafli płytowych, w porównaniu z piecami z kafli naczyniowych, stosowanych wcześniej, miały nie tylko większą wydajność grzewczą ale dawały też ogromne możliwości jeśli idzie o stronę dekoracyjną, bowiem płytki kafli stały się idealnym nośnikiem różnych treści. W zdobnictwie często stosowano obok motywów religijnych, heraldycznych, architektonicznych, roślinnych, czy figuralnych także wzory zaczerpnięte ze sztuki antycznej.

Kafel bardzo dobrze zachowany.


Prawa do wizerunku cyfrowego: CC BY 1.0
https://creativecommons.org/licenses/by/1.0/deed.pl