• 4545 Wejścia
• 655 Pobrań

Szeląg, jako równowartość 12 denarów, czyli jednostki obrachunkowej zwanej solidem, zaczął być realizowany w postaci srebrnych monet od 2 poł. XIV w. w Niemczech, później w Anglii, a także w krajach nadbałtyckich, w tym i w Polsce. W historii szelągów wybijanych w Polsce, przełomowym okresem były rządy Jana Kazimierza, który w 1650 r. wprowadził do obiegu miedziane monety o tym nominale. Masowo bite miedziane szelągi koronne i litewskie, popularnie nazywane były „boratynkami” od nazwiska włoskiego przedsiębiorcy menniczego Tytusa Liwiusza Boratiniego, który wytwarzał je w latach 1659-1661 w dzierżawionej przez siebie mennicy koronnej w Krakowie i Ujazdowie. Wznowione w 1663 r. i bite do 1660 r. na masową skalę w wielu mennicach litewskich i mennicy koronnej miedziane „boratynki”, zapełniły rynek monetarny Rzeczpospolitej do tego stopnia, iż do poł. XVIII w. nie bito już kolejnych, a ich przekroczone nakłady poważnie zakłóciły rynek monetarny i wywołały niepokoje polityczne.

Awers prezentowanej boratynki jest niestety niewidoczny, widać jedynie zarys liter „IO”, które stanowiły najprawdopodobniej część napisu dookolnego „IOAN-CAS.REX”. W polu przez niego otoczonym powinno znajdować się przedstawienie głowy króla w wieńcu laurowym. Na nieco bardziej czytelnym rewersie widoczny jest z kolei fragment przedstawienia orła oraz otaczający go najprawdopodobniej fragment napisu: „SOLID REGNI-POLON”.

Literatura:
A. Mikołajczyk, „Leksykon Numizmatyczny”, Warszawa 1994

Zrealizowano we współpracy z Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku

Prawa do wizerunków cyfrowych: Domena publiczna - https://creativecommons.org/publicdomain/mark/1.0/deed.pl