W wielu bitwach średniowiecznej Europy oddziały formacji strzeleckich odegrały znaczącą, a czasami wręcz kluczową rolę. Ich skuteczność w dużej mierze zależała od właściwej organizacji, odpowiedniej taktyki i wykorzystania ich możliwości. Groty zarówno strzał wystrzeliwanych przez łuki, jak i bełtów kusz miały różne kształty, zależnie od celów, jakich miały dosięgnąć. Kusznicy, do porażenia przeciwników w osłonach kolczych, stosowali bełty z grotami grubszymi, masywniejszymi, romboidalnymi o większej masie, a w stosunku do wojowników chronionych przez osłony folgowe i płytowe, bełtów z grotami smukłymi i silnie zaostrzonymi. Stosowane były również specjalne bełty zapalające. Na wykutych zadziorach grotów umieszczano zapalane tuż przed wystrzałem pakuły, sznury lub pasy konopne.
Prezentowany grot bełtu, smukły i silnie zaostrzony, z wąskim trzpieniem był nabity na wykonaną najprawdopodobniej z drewna dębowego lub bukowego brzechwę.
Literatura:
K. Kwiatkowski, „Wojska Zakonu Niemieckiego w Prusach 1230-1525. Korporacja, jej pruskie władztwo, zbrojni, kultura wojny i aktywność militarna”, Toruń 2016
J. Werner, „Polska broń. Łuk i kusza”, Wrocław 1974
Z. Żygulski, „Broń w dawnej Polsce: na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu”, Warszawa 1982
Zrealizowano we współpracy z Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku
Prawa do wizerunków cyfrowych: Domena publiczna - https://creativecommons.org/publicdomain/mark/1.0/deed.pl
Data archiwizacji | 16 maja 2016 (16.05.2016) |
Datowanie | XIV-XV w. |
Miejsce | Muzeum Bitwy pod Grunwaldem, Stębark |
Mapa Google | Pokaż na Mapie Google |
Kategoria | Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku |
Sygnatura | Nr inw. 137 |
Właściciel | Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku |
Strona www | www.muzeumgrunwald.pl |