• 3812 Wejścia
• 801 Pobrań

Wraz z rozwojem folgowych i płytowych osłon ciała, kusza zyskiwała pewną przewagę w stosunku do łuków. Dzięki umożliwiającym zwiększenie siły naciągu mechanizmowi spustowemu kuszy, możliwe było wystrzelenie pocisku o znacznie większej prędkości maksymalnej na znacznie większą odległość. Największą skuteczność w penetracji zbroi płytowych i folgowych posiadały specjalnie przygotowane groty o kształcie silnie zaostrzonym i smukłym. Groty bełtów stosowane przeciwko rycerzom chronionym przez osłony kolcze były znacznie masywniejsze, grubsze i romboidalne. Kusza stała się bronią na tyle śmiercionośną, że w czasie drugiego synodu laterańskiego w 1139 r. została zakazana przez papieża w walkach przeciw chrześcijanom.

Prezentowany grot bełtu, nabity był na wykonaną najprawdopodobniej z drewna bukowego lub dębowego brzechwę za pomocą wąskiego trzpienia.

Literatura:
K. Kwiatkowski, „Wojska Zakonu Niemieckiego w Prusach 1230-1525. Korporacja, jej pruskie władztwo, zbrojni, kultura wojny i aktywność militarna”, Toruń 2016
Z. Żygulski, „Broń w dawnej Polsce: na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu”, Warszawa 1982

Zrealizowano we współpracy z Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku

Prawa do wizerunków cyfrowych: Domena publiczna - https://creativecommons.org/publicdomain/mark/1.0/deed.pl