• 1596 Wejścia
• 371 Pobrań

Wymiary: dł. całkowita 183 mm, wys. 33-62 mm, śr. otworu 42 mm
Miejsce: znalezisko luźne na Wyspie Ostrów (Wyspa Orzechowa) na Jez. Drwęckim), gm. Ostróda

Topory na polach bitew średniowiecznych były jednym z najpospolitszych rodzajów indywidulanego oręża zaczepnego, zwłaszcza wśród najmniej zamożnych wojowników. Często trudno wyznaczyć wyraźną granicę pomiędzy nimi, a używanymi wówczas na co dzień, w niemal każdym gospodarstwie siekierami, dlatego bardzo możliwe, że w wielu przypadkach były to „narzędzia uniwersalne”. Do naszych czasów zachowały się liczne przykłady tzw. żeleźców. Te bardziej imponujących rozmiarów używane były do walki pieszo, mniejsze stanowiły wyposażenie oddziałów jazdy, do walki w bliskim starciu lub w niektórych przypadkach do ciskania nimi w przeciwników. Na przestrzeni wieków zmianom ulegał kształt, wielkość oraz proporcje ostrza, osady i obucha żeleźca. Właśnie na ich podstawie w bronioznawstwie możliwa jest ich klasyfikacja i datacja.

K. Kwiatkowski, „Wojska Zakonu Niemieckiego w Prusach 1230-1525. Korporacja, jej pruskie władztwo, zbrojni, kultura wojny i aktywność militarna”, Toruń 2016
Ł. Szczepański, „Wczesnośredniowieczny topór z wyspy Ostrów na Jeziorze Drwęckim”, Ostródzki Przegląd Historyczny, T. 3/2017, s. 39-44.
Z. Żygulski, „Broń w dawnej Polsce: na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu”, Warszawa 1982

Prawa do wizerunku cyfrowego: CC BY 1.0 https://creativecommons.org/licenses/by/1.0/deed.pl