• 1163 Wejścia
• 336 Pobrań

W ekwipunku żołnierzy w czasie drugiej wojny światowej, niezależnie od tego, w armii którego z krajów europejskich służyli, podstawę stanowiły m. in.: temblak na bagnet, ładownice, łopata saperska, chlebak, niezbędnik (czyli łyżka, nóż, widelec i otwieracz do puszek w jednym), menażka i właśnie manierka.
W wojsku niemieckim najpopularniejszym modelem tzw. Feldflasche (tłum. z niem. „polowa butelka”) w okresie 1931-1945 był model M31– którego przykładem jest prezentowany obiekt. Początkowo składała się ona z niemalowanej aluminiowej butli o pojemności 0,8 l zakręcanej aluminiowym korkiem z gumową uszczelką, który był przynitowany do skórzanego paska. Na pasku tym znajdował się też aluminiowy karabińczyk, służący do mocowania manierki. Butla była osłonięta filcowym pokrowcem w kolorze piaskowo-brązowym z czteroma zatrzaskami. Wybór filcu nie był przypadkowy - po zmoczeniu miał chłodzić przechowywany napój, a suchy utrzymywać jego ciepło. Pokrowiec ponadto w dolnej części posiadał aluminiowy knopik oraz w części środkowej dwie skórzane szlufki służące do mocowania opaskowania. Do manierki dołączony był również aluminiowy kubek malowany na czarno z przelotką na pasek do zapinania.

Z czasem, gdy podczas wojny dobry jakościowo materiał stawał się towarem deficytowym, aluminium zaczęto zastępować stalą, a skórzane dotąd paski zastąpiono syntetyczną bawełną. Pokrowce manierek zaczęto wykonywać z tkanin wełnianych, a kubki i korki z bakelitu. Oprócz podstawowej pojemości 0,8 l manierki M31, istniały jeszcze dwie inne wersje tego modelu o pojemności 1 litra dla jednostek górskich oraz półtora litra dla sanitariuszy, którą dodatkowo wyróżniał pasek do noszenia przez ramię.


Zdigitalizowano i udostępniono dzięki uprzejmości Pana Mirosława Melerskiego

Prawa do wizerunków cyfrowych: CC BY-NC-SA 4.0
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/legalcode.pl