• 1437 Wejścia

W czasie I wojny światowej, olbrzymia część żołnierzy – Polaków zmuszona była walczyć w szeregach obcych armii, państw zaborców. Warto zaznaczyć, że powstawały również polskie oddziały ochotnicze takie jak słynna „Błękitna Armia” Józefa Hallera we Francji czy Legiony Polskie Józefa Piłsudskiego przy armii Austro-Węgierskiej. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r., Państwo Polskie musiało utworzyć własną siłę militarną, która w przyszłości mogłaby bronić odrodzonego państwa. Początkowo podstawę formującego się Wojska Polskiego stanowili właśnie żołnierze byłych polskich formacji wojskowych. Natychmiast jednak przystąpiono także do przeprowadzania poborów. Zgodnie z ustawą z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej (która zastąpiła wcześniejszą ustawę tymczasową z 1919 r.), wiek poborowy rozpoczynał się z dniem 1 stycznia tego roku, w którym zobowiązany do służby kończył 21 lat, a kończył się gdy miał on 23 lata. Czas trwania służby w wojsku stałym w większości formacji, trwał 2 lata. Rezerwiści służyć mieli do końca roku kalendarzowego swoich 40-stych urodzin, a przeniesieni do pospolitego ruszenia do 50-tych. Istniały oczywiście sytuacje, w których termin odbycia służby mógł zostać odroczony. I tak prawo do złożenia wniosku o odroczenie służby przysługiwało np. jedynemu żywicielowi rodziny, właścicielowi odziedziczonych gospodarstw rolnych, studentom, czy uczniom terminującym w rzemiośle u majstrów cechowych. Po zgłoszeniu się do komisji poborowej, uzyskaniu kategorii zdolności do służby wojskowej i ewentualnym odbyciu niezbędnych ćwiczeń, rezerwiści i żołnierze z pospolitego ruszenia zobligowani byli do uczestniczenia w zebraniach kontrolnych. Odbywać miały się one raz do roku, w celu sprawdzenia ewidencji i kontroli żołnierzy, w komisji odpowiedniej do adresu zamieszkania.

Na stronach prezentowanej książeczki znajdują się informacje na temat stanu cywilnego jej właściciela, jego wykształcenia, przebiegu służby oraz wyszkolenia wojskowego. Zgodnie z pieczątką zamieszczoną w prezentowanej książeczce wojskowej, jej właściciel odbył w 1923 r. miesięczne ćwiczenia w 14 pułku piechoty, w czasie gdy jego dowódcą był płk. Ignacy Misiąg. Pułk od 1921 r. stacjonował w porosyjskich koszarach we Włocławku i tam też odbywały się ćwiczenia.


Zdigitalizowano i udostępniono dzięki uprzejmości Pana Mirosława Melerskiego

Prawa do wizerunków cyfrowych: CC BY-NC-SA 4.0
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/legalcode.pl